พระอรหันต์ในบ้าน บูชาดี ชีวี รุ่งเรือง!
พระอรหันต์ในบ้าน บูชาดี ชีวี รุ่งเรือง! “ ...บุญ กุศล อยู่ใกล้ๆ ทำง่ายๆ ได้ทุกเวลา !” เป็นเวลายาวนาน...ที่พ่อแม่ของเรา ตรากตรำ ทำงานหนัก ตากแดด ตากฝน ดิ้นรน ทำงาน เพื่อให้ลูกๆ ได้มีกิน ถึงแม้นตนเองต้องอด (แม่ผมเป็นโรคกระเพาะเรื้อรังเป็นสิบปี...เพราะเวลาหิวก็บอกไม่หิว ยอมอดเพื่อให้ลูกๆได้กินอิ่ม) อาหารหลักของเราก็คือ ไข่ มาม่า และปลากระป๋อง เป็นสิ่งที่ต้องกินทุกวัน และแน่นอนว่าเราต้องการสิ่งนี้ เพราะตัวเลือกที่ดีกว่านี้ เราเลือกไม่ได้ และไม่มีให้เราเลือก พ่อแม่เหนื่อย ก็บอกว่า...ไม่เหนื่อย! ท้อก็บอกว่าไม่ท้อ...(ครอบครัวเราเป็นครอบครัวกรรมการแบกหาม หาเช้ากินค่ำ และในตอนนั้น เราฝันแค่ขอให้มีที่ทำงาน มีงานทำ มีข้าวให้กิน ก็ถือว่าเป็นใช้ได้) สมัยก่อนเราไม่มีบ้านเป็นของตนเอง ต้องไปอยู่ตามที่พักเล็กๆเก่าๆ ที่ทางเจ้าของโรงงานจัดให้ เป็นงานแบกปูน แบกเสา แม่ผมถึงแม้จะเป็นผู้หญิง แต่ก็ทำงานหนักได้อย่างผู้ชาย! ท่านทำงานหนักตรากตรำ จนร่างกายเสื่อมโทรม มือไม้ด้านและมีแต่รอยแผลเป็น เพราะโดนปูนกัดและเศษลวด เศษเหล็กบาดประจำ มือทั้งสองข้างไม่มีตรงไหน! ที่ไม่เคยโดนลวดและเหล็กบาด เพราะต้องมัดโค
