"สบายใจ...แล้วไปต่อ"

ขอบคุณ “ ขอบคุณทุกๆสิ่งที่เรามีและทุกสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในชีวิตของเรา ”       หน้าที่ของเราไม่ใช่ติเตียนหรือวิจารณ์สิ่งที่เรามีหรือสิ่งที่เราเป็น แต่หน้าที่ ที่เราควรทำมากที่สุดคือ การขอบคุณทุกๆสิ่งที่เรามีและใช้ทุกๆสิ่งที่เรามีให้ดีที่สุด แล้วมุมมองและวิธีคิดที่ยอดเยี่ยมนี้จะนำความสุขที่แสนยอดเยี่ยมและวิเศษมาสู่ชีวิตของท่านผู้อ่านทุกๆท่านอย่างมากมายในทุกๆคืน ทุกๆวัน สิ่งต่างๆจะดีหรือไม่ดีไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่า...ท่านผู้อ่านมีมากหรือน้อยกว่าคนอื่นๆเพียงใด แต่ แต่ขึ้นอยู่กับใจ ใจของท่านผู้อ่านทุกๆท่านต่างหากว่า ตอนนี้ใจของท่านผู้อ่านมีมุมมองต่อชีวิตอย่างไร ! ’ ใช้ชีวิตให้ดีที่สุด มีความสุขกับทุกๆคืนวัน ที่ผ่านเข้ามาและเคลื่อนผ่านจากไป ด้วยวิธีคิดที่ดีต่อทุกๆสิ่งที่เกิดขึ้นและใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยการขอบคุณในทุกๆสิ่งที่ผ่านเกิดขึ้นในชีวิตของเรา ไม่ต้องไปเปรียบเทียบกับใคร แต่เราควรใช้ทุกๆสิ่งที่เรามีให้ดีที่สุดและมีความสุขกับทุกๆสิ่งที่เรามี ’

ได้เวลา … เผชิญหน้ากับทุกความท้าทาย “ ไม่ว่า … ตอนนี้ทุกสิ่งที่คุณผู้อ่านทุกๆท่านมองว่าแย่ แย่และวุ่นวาย หรือยุ่งยากแค่ไหนก็ตาม คุณผู้อ่านควรใช้สิ่งเหล่านั้นให้เป็นประโยชน์และให้สิ่งเหล่านั้น นำเราไปสู่ … การก้าวเดิน การก้าวเดินเพื่อไปเจอแต่สิ่งดีๆที่กำลังรอเราอยู่จะดีกว่า ”    วิธีคิดและวิธีการง่ายๆที่เราจะสามารถเปลี่ยนจากสิ่งที่เรามองว่าแย่ เลวร้าย วุ่นวายและนำมาซึ่งความทุกข์ต่างๆมากมาย ให้มาเป็นเชื้อเพลิงหรือพลังงานเพื่อผลักดันเราไปข้างหน้า และจะดีกว่า … ถ้ายิ่งมีความท้าทายเกิดขึ้นในชีวิตของคุณผู้อ่านทุกๆท่านมาก เพราะคุณผู้อ่านทุกๆท่าน จะยิ่งพัฒนาตนเองให้ดีขึ้นมากเท่านั้น เราจะใช้สิ่งเหล่านั้นเพื่ิอผลักดันตนเองให้ก้าวไปข้างหน้า หรือจะให้สิ่งเหล่านั้น ดึงคุณผู้อ่านให้จมลง … จมลงเรื่ิอยๆ คุณผู้อ่านเอง คือ ผู้เลือก ไม่ว่าท่านผู้อ่านทุกๆท่านจะเลือกอย่างไร คุณผู้อ่านเอง คือ คนที่ต้องอยู่กับสิ่งเหล่านั้น  ‘ เราคือผู้เลือก ไม่ใช่ ไม่ใช่ผู้ถูกเลือก ’

อย่ากลัวการถูกปฏิเสธ “ เราควรทำความรู้จักและสนิทสนมกับมัน...จะดีกว่า ”       ถ้าท่านผู้อ่านไม่กลัวการถูกปฏิเสธ ก็เป็นไปไม่ได้ที่สิ่งใดที่ท่านผู้อ่านตั้งใจเอาไว้ จะไม่สำเร็จ ความสมหวังก็ดูเหมือนว่า จะเกิดขึ้นได้อย่างง่ายดาย เพราะตราบใดที่ท่านผู้อ่านเข้าใจ เข้าใจอย่างลึกซึ้งและยอมรับว่าการถูกปฏิเสธเป็นเรื่องธรรมดา ให้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเรา เป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จ เป็นส่วนหนึ่งของความสมหวังหรือความสำเร็จในสิ่งที่เรามุ่งมั่นตั้งใจเอาไว้ ยิ่งถูกปฏิเสธมากเท่าไหร่ก็แสดงว่าท่านผู้อ่านกำลังก้าวเดินไปได้ไกลแค่ไหน และจงก้าวไป ก้าวไปเรื่อยๆแล้วในไม่ช้าท่านผู้อ่านก็จะได้สิ่งที่ท่านผู้อ่านต้องการมาทุกๆอย่าง บุคคลที่เขาประสบความสำเร็จทั่วโลกมากมายที่ผู้เขียนได้ศึกษาเรียนรู้ประวัติของพวกเขามา ไม่มีบุคคลใดที่ยอม ยอมให้ความพ่ายแพ้ ล้มเหลว การถูกปฏิเสธ มาหยุดพวกเขาได้ พวกเขาต่างใช้สิ่งเหล่านั้นเพื่อผลักดัน ผลักดันตนเองอย่างก้าวกระโดด สิ่งที่คนทั่วไปมองว่า...แย่ กลับผลักดันบุคคลเหล่านั้น อย่างก้าวกระโดด ’ อย่ายอมแพ้ต่อสิ่งใดง่ายๆ...ไม่มีใครหรือสิ่งใดที่จะสามารถหยุดคุณได้นอกเสียจาก ตัวคุณเอง

ข้ออ้าง “ อย่าให้ข้ออ้างต่างๆมาหยุดคุณ ” ข้ออ้างเป็นสิ่งที่เราไม่ควรสนใจ หรือให้ความสำคัญ เพราะสิ่งนี้นั้น  คือสิ่งที่จะหยุดเรา ไม่ให้ก้าวไปไหน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องรูปร่างหน้าตา ผิวพรรณ ชาติตระกูล ฐานะหรือการศึกษา  ในทัศนะของผู้เขียน ผู้เขียนเชื่อ...  เชื่อในการลงมือทำ ทำ ทำ ทำแล้วก็ทำแค่นั้นเอง ครูอ้อย ฐิตินาถ บอกว่า... คิดจึงยาก ลงมือทำนั้นง่ายกว่า... ’ เพราะคิดจึงยาก เพราะทำจึงสำเร็จ ’ ไม่ว่าท่านผู้อ่านทุกๆท่านจะต้องการมีสิ่งใด  หรืออยากได้อะไรต่างๆมากมายแค่ไหน ง่ายๆ... ท่านผู้อ่านทุกๆท่านแค่ลงมือทำ ทำ ทำ ทำแล้วก็ทำ แล้วท่านผู้อ่านทุกๆท่าน ก็จะได้สิ่งเหล่านั้นมาอย่างแน่นอน ยิ่งลงมือทำมาก พัฒนาเรียนรู้มาก ระยะเวลาความสำเร็จของท่านผู้อ่าน ก็จะย่นย่อ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ... ถ้าสิ่งใดหมด ท่านก็แค่หาใหม่ เมื่อท่านไม่มี ท่านเพียงแค่แสวงหา แล้วท่านก็จะเจอ อย่าเอาเวลาไปใช้สูญเปล่าโดยการ เชื่อความคิดเลยครับ   เพราะความคิดนั้นเปรียบดั่งเมฆ เมฆที่อยู่บนฟ้าไร้ซึ่งความมั่นคง แน่นอน แปรเปลี่ยนอยู่เสมอ ท่านผู้อ่านจงเชื่อ จงเชื่อในหัวใจที

นิ่ง “ ชนะในสถานการณ์   ที่แสนวุ่นวายด้วยการนิ่ง ”        ผู้เขียนก็เคยเผชิญกับสมรภูมิการรบที่แสนดุเดือด “ ความขัดแย้ง ความไม่เข้าใจซึ่งกันและกัน การเลาะโต้เถียง ” ไม่ว่าจะเป็นที่บ้าน ที่ทำงานหรือชีวิตคู่และคนอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ต้องเผชิญกับสิ่งเหล่านี้ ทุกคนไม่สามารถเลี่ยงได้ครับเพราะตราบใดที่เรายังต้องอยู่ในสังคมยังต้องปฏิสัมพันธ์กับผู้คนอยู่ทุกๆวัน ในบทความนี้ ผู้เขียนมีวิธีที่ยอดเยี่ยมที่สามารถที่จะจัดการกับ ” ศึก ” ที่ท่านกำลัง ” ทำการรบอยู่ให้ชนะได้แบบขาดลอย(ผู้เขียนไม่ได้ความว่าให้ท่านผู้อ่านที่น่ารักของผู้เขียนทุกๆท่านไปเอาชนะใครหรือแม่ทัพคนไหน)แต่เป็นการชนะใจของตัวท่านเอง  “ เมื่อไม่ต้องการ การชนะความพ่ายแพ้จึงไม่เกิดขึ้น ” และเมื่อต้องการเอาชนะความพ่ายแพ้ย่อมตามมาคู่กัน สิ่งที่ผู้เขียนอยากจะแนะนำให้ท่านผู้อ่านทุกๆท่านที่น่ารักของผู้เขียนทุกๆท่าน คือ วิธีที่แสนเรียบง่ายแต่ได้ผล ผลลัพธ์อย่างน่าประทับใจ นั่นคือการ ” นิ่ง ” ปล่อยให้เขาหรือทุกอย่างเป็นไป จะวุ่นวาย สับสน แค่ไหน เราก็เฉย วางเฉย ไม่ยินดี ไม่ยินร้าย ไม่คาดหวัง(จึงไม่ผิดหวัง) ” นิ่ง ” ไม่ใช่แค่การอยู่เฉยเพ

เชื่อมั่นในสิ่งที่คุณทำ “ ถ้าสิ่งที่คุณทำนั้นเป็นสิ่งที่คุณรักและเป็นสิ่งที่ดี ทำแล้วมีความสุข จงทำต่อไป อย่าให้ใครมาหยุดคุณได้ ! ”       ในโลกนี้ มีทั้งคนที่คอยชื่นชมคุณและคนที่คอยบั่นทอน คอยตำหนิติเตียนคุณ  สิ่งเหล่านี้...เป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องเกิดขึ้นกับทุกๆคน  ไม่มีใครที่จะสามารถหลีกเลี่ยงไปได้  แต่จะว่าไปแล้ว สำหรับผู้เขียน ผู้เขียนมองว่า...ทั้งสองสิ่งนี้ล้วนเป็นประโยชน์กับเราทั้งคู่ เพราะไม่ว่าจะเป็นคำชื่นชม คำด่าหรือคำตำหนิติเตียนล้วนเป็นประโยชน์กับเราทั้งสองอย่าง เพราะว่าถ้าเป็นคำชื่นชมเราสามารถนำมาเพื่อใช้สร้างกำลังใจให้ตนเองในการก้าวเดินต่อไปได้...ส่วนคำด่า คำตำหนิติเตียนหรือคำวิจารณ์เราก็สามารถนำมาใช้เพื่อพัฒนา ขัดเกลาตนเองให้ดีขึ้นได้...และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ คุณผู้อ่านทุกๆท่านอย่าหวั่นไหว อย่าหวั่นไหวต่อสิ่งใด จงมั่นคงและเชื่อมั่นในสิ่งที่คุณผู้อ่านทุกๆท่านทำ ถ้าสิ่งที่ท่านผู้อ่านทุกๆท่านทำนั้น เป็นสิ่งที่ท่านผู้อ่านรัก ทำแล้วดี มีความสุขเป็นประโยชน์ต่อทั้งท่านผู้อ่านเองและผู้อื่น เป็นเป้าหมายสำคัญที่ท่านผู้อ่านต้องทำให้ได้และเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องทำให้สำเร็จเพื่อทุ

ใช่ว่า...ทุกคนจะประสบความสำเร็จในทุกๆเรื่อง ‘ คุณผิดพลาดได้ในหลายๆเรื่อง คุณล้มเหลวได้ ผิดได้ ผิดพลาดได้ ไม่เก่งในเรื่องนั้นๆได้ ไม่รู้หรือไม่เข้าใจในสิ่งนั้นๆได้ ’       … แต่คุณจะหยุดก้าวเดิน เรียนรู้ พัฒนา ลุกขึ้นและเปลี่ยนแปลงให้ทุกๆอย่างพัฒนาให้ดีขึ้นเรื่อยๆต่อไป( ไม่ได้ ) เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่คุณหยุดที่จะก้าวเดิน เรียนรู้ พัฒนา ลุกขึ้นและเปลี่ยนแปลงให้ทุกๆอย่างพัฒนาให้ดีขึ้นเรื่อยๆนั้นละคือ ความล้มเหลว ความล้มเหลวที่แท้จริงของคุณ ! ผู้เขียน ผู้เขียนก็เคย เคยเป็นเช่นกัน เคยสัมผัสและเข้าใจความรู้สึกเหล่านั้นว่า..มันแย่สักแค่ไหน ในหลายๆเรืองในชีวิตไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรัก ชีวิตคู่ ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องหรือทุกคนในครอบครัว ชีวิตแต่งงาน เพื่อน เพื่อนที่ทำงาน ทุกสิ่งมีสิทธิที่จะผิดพลาด เปลี่ยนแปลง ไม่เป็นไปดั่งใจและไม่แน่นอน หน้าที่ของเราไม่ใช่ไปควบคุมสิ่งเหล่านั้นให้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ตามดั่งที่ใจเราปรารถนา แต่ ! หน้าที่ หนาที่ที่เป็นของเราจริงๆคือ การเรียนรู้ เรียนรู้จากทุกๆสิ่ง ทุกๆเรื่องอยู่เสมอและตลอกเวลา เรียนรู้เพื่อแก้ไข แก้ไขและพัฒนา เพราะไม่ว่าสิ่งใดจะเกิดขึ้น

ความทุกข์และความเจ็บปวด “ ชีวิตนี้...ช่างเต็มไปด้วยเรื่องราวที่ทำให้ทุกข์ใจและเจ็บปวด ”    วันเวลาที่ค่อยๆผ่านเคลื่อนไป...ทิ้งไว้เพียงความทุกข์และความเจ็บปวด มีสิ่งใดก็ทุกข์เพราะสิ่งนั้น มีมากเท่าใด ! ก็ทุกข์มากเท่านั้น ! อยากมีสิ่งใดก็ทุกข์เพราะสิ่งนั้น  ไม่มีสิ่งใดก็ทุกข์เพราะสิ่ง   มีพบมีจาก  มีรักมีเลิก เมื่อเจอแล้ว พบแล้ว ความพลัดพรากก็เกิดขึ้นตามมา เพราะโลกนี้ ไม่มีสิ่งใดแน่นอน ไม่มีสิ่งใดได้ดั่งใจทั้งหมด และไม่มีสิ่งใดสมบูรณ์แบบ   ผู้เขียนได้แรงบัลดาลใจในการเขียนบทความนี้ขึ้นมาจากการ ตกตะกอนความคิด และการพิจารณาชีวิตของผู้เขียนเอง  ผู้เขียนจึงได้เห็นสัจธรรม ความจริง ตามคำสั่งสอนของพระพุทธองค์   เมื่อผู้เขียนได้เข้าใจเนื้อแท้ของชีวิต หรือความจริงของโลก … ว่าชีวิตทุกๆชีวิตที่เกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้  ล้วนแล้วแต่ต้องตั้งอยู่บนสัจธรรมเดียวกัน เพราะสัจธรรมแท้จริงของโลกคือ ความทุกข์ ไม่ว่าจะเป็นการเกิด แก่ เจ็บ ตาย พลัดพราก ประสบสิ่งที่ไม่ชอบ   และทุกๆชีวิตที่อยู่ในโลกใบนี้ไร้ซึ่งความมั่นคงแน่นอน ทุกสิ่งแปรเปลี่ยนอยู่เสมอและตลอดเวลา  ไม่มีสิ่งใดจีรังยั่งยืน   ‘ ปล่อยเมื่อใด...